καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος. (Ματθ. 10, 38)
Και όποιος δε λαβαίνει το σταυρό του και δεν ακολουθεί πίσω μου δεν μου είναι άξιος.
Ο Ιησούς μιλάει για όλους μας δίχως εξαιρέσεις. Το να ακολουθήσουμε τον Κύριο, τηρώντας το ευαγγέλιό Του και να του είμαστε πιστοί, δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Διότι αναλαμβάνουμε ευθύνες και υποχρεώσεις έναντι της νέας μας ἐν Χριστῷ ζωής. Ήταν οικεία η εικόνα στους Ιουδαίους να βλέπουν τους ρωμαίους, να βάζουν να κουβαλούν το σταυρό τους οι καταδικασμένοι σε σταυρικό θάνατο. Το να ακολουθούμε λοιπόν εμπράκτως τον Κύριο, σημαίνει το θάνατο του παλαιού, αμαρτωλού εαυτού μας. Σημαίνει ότι σηκώνουμε κι εμείς το βάρος όλων των δυσκολιών που συναντούμε στη ζωή μας και πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε. Σημαίνει ότι δεν μας αποθαρρύνουν οι συνέπειες του να είμαστε Χριστιανοί! Κάποτε τους χριστιανούς τους θανάτωναν, σήμερα τους κοροϊδεύουν και τους λοιδορούν ως τάχα σκοταδιστές και αντίθετους με την «πρόοδο»! Πως να είμαστε άξιοι του Υιού του Θεού, που για τις αμαρτίες όλων μας σήκωσε το σταυρό του μαρτυρίου, αν εμείς λιποψυχούμε και φοβόμαστε σε κάθε εμπόδιο; Δυστυχώς ή ευτυχώς, η πορεία προς την ουράνια βασιλεία, δεν είναι καθόλου εύκολη σαν υγιεινός περίπατος στην εξοχή. Είναι κακοτράχηλη ανηφοριά και με πολύ βάρος. Στα χνάρια του Κυρίου λοιπόν, με το σταυρό μας στον ώμο, αλλά με πολύ πίστη θα αξιωθούμε να λάβουμε από Εκείνον, τη χάρη του Παραδείσου.
