εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου
ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν
ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου,
διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. (Γαλ. 2, 16)
Επειδή όμως ξέρουμε ότι δε δικαιώνεται ο άνθρωπος από
τα έργα του νόμου παρά μόνο μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό, γι’ αυτό
και εμείς πιστέψαμε στο Χριστό Ιησού, για να δικαιωθούμε από την πίστη
στο Χριστό και όχι από τα έργα του νόμου. Γιατί από τα έργα του νόμου δε
θα δικαιωθεί καμιά σάρκα.
Ο απ. Παύλος είναι ξεκάθαρος όσον αφορά τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης σε αντίθεση με την εποχή που ξεκίνησε με την έλευση του Ιησού Χριστού. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να γίνει δίκαιος μόνο με την εφαρμογή των τυπικών διατάξεων του μωσαϊκού νόμου. Η πιστή τήρηση του γράμματος του νόμου, οδήγησε στον εγκλωβισμό του στην τυπολατρία. Από αυτήν την στείρα κι αδιέξοδη κατάσταση, ο Ιησούς Χριστός έβγαλε τον άνθρωπο, τελειοποιώντας τον νόμο, ουσιαστικά φέρνοντας έναν νέο, που στηρίζεται στην πίστη προς τον Κύριο. Με κέντρο την αγάπη και τη βαθιά εμπιστοσύνη στον αναστημένο Χριστό, ο νέος αυτός νόμος οδηγεί από την απαλλαγή από την αμαρτία, στη σωτηρία και την ουράνια βασιλεία. Τη δικαίωση την φέρνει λοιπόν το πνεύμα και όχι η τυπική εφαρμογή. Τα έργα της πίστης και όχι τα έργα της υποχρέωσης.
