οὕτως οὐ πάντεσσι θεοὶ χαρίεντα διδοῦσιν
ἀνδράσιν, οὔτε φυὴν οὔτ᾿ ἂρ φρένας οὔτ᾿ ἀγορητύν.
(Οδύσσεια θ, 167-168)
Έτσι είναι, στους θνητούς οι αθάνατοι τις χάρες δε μοιράζουν
σε όλους αχώριστα — το ανάριμμα, τη γνώση και τα λόγια.
σε όλους αχώριστα — το ανάριμμα, τη γνώση και τα λόγια.
Σοφά τα λόγια του Οδυσσέα στον άμυαλο Ευρύαλο. Οι θεοί δεν μοιράζουν τις αρετές μαζί στους θνητούς. Άλλος μπορεί να έχει ωραίο εξωτερικό παράστημα αλλά όχι γνώση. Στηριζόμενος κανείς μόνο στην ομορφιά του, αμελεί την παιδεία και τη γνώση, με αποτέλεσμα να ομιλεί προσβλητικά και με έπαρση. Ενώ αντίθετα αυτός που καλλιεργεί το λόγο, γίνεται πιο ααρεστός στον κόσμο και κερδίζει τη συμπάθειά του. Γι' αυτό, χρειάζεται αυτοσυγκράτηση σ' όποιον μιλάει με έπαρση, διότι δεν είναι απίθανο ο συνομιλητής του να είναι εξυπνότερος κι ας υπολείπεται στην όψη...
