Ακούμε από την επιστολή προς Γαλάτες:
γέγραπται γάρ· εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ρῆξον καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα. (4, 27)
Γιατί είναι γραμμένο: Να ευφρανθείς, στείρα που δε γεννάς! Ξέσπασε με χαρά και φώναξε δυνατά, εσύ που δεν έχεις ωδίνες! Γιατί πιο πολλά είναι τα παιδιά της εγκαταλειμμένης από όσα είχε αυτή που έχει τον άντρα.
Ο απόστολος Παύλος μας υπενθυμίζει την προφητεία του Ησαΐα (54, 1). Η στείρα γυναίκα, είναι η Εκκλησία πριν την έλευση του Χριστού. Μακριά από το Θεό, ήταν έρημη χωρίς τέκνα. Τώρα όμως, με το Χριστό, ήρθε η ώρα να βοήσει από χαρά, διότι η πίστη στον Κύριο της έφερε πολλά περισσότερα τέκνα, από αυτήν που έχει άνδρα, εννοώντας την παλαιά Συναγωγή. Η παλαιά Συναγωγή γνώριζε ως άνδρα το Νόμο των Ιουδαίων. Είχε ως τέκνα το ιουδαϊκό έθνος, ενώ η Εκκλησία έχει ολόκληρη την οικουμένη.
