ΦΤΙΑΧΤΟ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ... ΛΑΔΑΚΙ ΑΝΤΙΓΗΡΑΝΣΗΣ!

Τη φάτσα σου την κοίταξες στον καθρέφτη σήμερα; Αν όχι, ή είσαι άγιος, ή τρελός, ή δεν έχεις καθρέφτη! Αν όπως όλος ο κόσμος, καθρεφτίζεσαι, προφανώς θα κοιτάζεις τις ρυτίδες στο πρόσωπό σου... Ναι, γερνάς και αυτό είναι φυσιολογικό. Αν πάλι θες να το κρύψεις, δηλαδή σε διακατέχει το γνωστό γυναικείο ψώνιο, τότε κάτι πρέπει να κάνεις και γρήγορα! Ο χρόνος τρέχει και είναι ανελέητος όσον αφορά τη φάτσα σου! Οπότε ή τα σκας σε πλαστικές και μπότοξ ή... κάνεις κάτι πολύ οικονομικότερο: φτιάχνεις ένα λαδάκι αντιγήρανσης! Για να μην καταφύγεις σε ακριβά «πασαλιματέρ» σκευάσματα που σου πασάρουν τα μεγάλα καταστήματα καλλυντικών, ή τις φθηνές απομιμήσεις τους από τη λαϊκή! Από τον Καζαμία του 2012 (Υδρόγειος) η παρακάτω συνταγή και ελπίζω το αποτέλεσμα να σε καταπλήξει! Είτε θετικά... είτε αρνητικά! Είτε δηλ. δεις τη νεότητα να επισκέπτεται τη φάτσα σου, είτε... να αρχίσεις να κυκλοφορείς με μάσκα για τον κορωνοϊό με μαύρα γυαλιά και καπέλο, δι' ευνοήτους λόγους! 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΦΕΡΤΗ...

Προχθές (14/4/2024) έφυγε από κοντά μας ο γνωστός ηθοποιός Γιάννης Φέρτης. Αν μη τι άλλο, αυτό που μου έχει μείνει από τις ταινίες που είχε παίξει, είναι η ήρεμη, πράα, συμπαθέστατη και κομματάκι μελαγχολική παρουσία του. Αμφιβάλω να είχε παίξει ποτέ ρόλο κακού, δεν θα του πήγαινε άλλωστε. Αυτό όσον αφορά το σινεμά γιατί στο θέατρο δεν τον είχα δει. Ένα μικρό μέρος εκ των αποκομμάτων από τα παλιά περιοδικά μου, ως ένα αντίο στον πολύ καλό αυτόν ηθοποιό... 

 1. Bεντέτα Nο 54 (20/5/1966)

2. Βεντέτα Νο 86 (30/12/1966)

3. Βεντέτα Νο 115 (20/7/1967)

4. Βεντέτα Νο 232 (16/10/1969)

5. Βεντέτα Νο 292 (10/12/1970)

6. Βεντέτα Νο 316 (27/5/1971)

7. Βεντέτα Νο 322 (8/7/1971)

8. Βεντέτα Νο 337 (21/10/1971)

9. Ρομάντσο Νο 1286 (24/10/1967)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (14/4/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Τῷ γὰρ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ᾿ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ᾿ ἑαυτοῦ (Εβρ. 6, 13)

Όταν ο Θεός έδωσε την υπόσχεσή του στον Αβραάμ, επειδή δεν υπήρχε ανώτερος για να ορκιστεί, ορκίστηκε στον εαυτό του

Ο απ. Παύλος υπενθυμίζει στους Εβραίους την εκπλήρωση των υποσχέσεων που είχε δώσει στον Αβραάμ ο Θεός, για να τους αποδείξει ότι σε Εκείνον μπορούν (και μπορούμε όλοι) να έχουν στέρεη την ελπίδα τους. Ο Θεός, ορκίστηκε στον εαυτό του, επειδή δεν υπήρχε ανώτερος να ορκιστεί (Γεν. 22, 16). Ο όρκος σε κάποιον ανώτερο, σημαίνει ένα είδος εγγύησης, ώστε αν δεν εκπληρωθεί ο όρκος σκοπίμως, τότε ο ανώτερος στο όνομα του οποίου έγινε ο όρκος, να αποδώσει την ανάλογη τιμωρία. Αυτό συμβαίνει όμως μεταξύ ανθρώπων. Ο Θεός, εφόσον δεν υπάρχει ανώτερός του, δηλαδή ισχυρότερος, γιατί να ορκιστεί; Γιατί να «υιοθετήσει» πρακτικές που απορρέουν από τον άνθρωπο ένεκα της πτώσης του από τον παράδεισο; Κατ' αρχάς, όταν ο Θεός «ορκίζεται» ουσιαστικώς μας πληροφορεί για αυτό που θέλει και αυτό που θα γίνει. Το θέλημά του, συνάδει με την πραγματοποίησή του. Εν αντιθέσει με τον άνθρωπο που όταν ορκίζεται, ή όσο και να ορκίζεται, η βεβαιότητά του είναι αμφισβητήσιμη. (Το «άλλα τάζω και άλλα κάνω» και «είπα-ξείπα», δεν υφίσταται για το Θεό). Ο Θεός δεν δεσμεύεται όμως όπως ο άνθρωπος, διότι το θέλημά του είναι αμετάβλητο και ατροποποίητο. Χρησιμοποιεί μεταπτωτικές πρακτικές για να μπορέσει ο άνθρωπος να αντιληφθεί τη σοβαρότητα των όσων ο Θεός του λέει και του υπόσχεται. Επίσης, με το να ορκίζεται στον εαυτό του ο Θεός, δηλώνει πως δεν υπάρχει άλλος θεός πλην αυτού. Εμείς οι άνθρωποι λοιπόν, εξαιτίας της απομάκρυνσής μας από το Θεό, κατανοούμε καλύτερα το θέλημά του όταν Εκείνος μας το εγγυάται υπό τη μορφή του όρκου. 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Δ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' τον ειρμό της ζ' ωδής:

Ἀνυμνοῦμέν σε, βοῶντες· Χαῖρε ὄχημα, Ἡλίου τοῦ νοητοῦ, ἄμπελος ἀληθινή, τὸν βότρυν τὸν πέπειρον, ἡ γεωργήσασα, οἶνον στάζοντα, τὸν τὰς ψυχὰς εὐφραίνοντα, τῶν πιστῶς σε δοξαζόντων.

Σε ανυμνούμε και σου φωνάζουμε δυνατά, χαίρε το όχημα του νοητού ήλιου. Αληθινή άμπελος που καρποφόρησες το ώριμο σταφύλι που αποστάζει κρασί (ζωή), και γλυκαίνει τις ψυχές εκείνων που με πίστη σε δοξάζουν.

Η Παναγία χαιρετίζεται από τον ιερό υμνογράφο ως όχημα του νοητού ήλιου, δηλαδή του Υιού Λόγου, το οποίο χρησιμοποίησε ο Υιός για να κατέβει στη γη με σκοπό να βρει τον απολωλότα άνθρωπο και να τον σώσει. Στη συνέχεια, μας προβάλλει την Παναγία ως αληθινή άμπελο από την οποία βλάστησε ο ώριμος βότρυς, το σταφύλι. Μας θυμίζει την παρομοίωση που έκανε ο Χριστός με το πρόσωπό του ως άμπελο (Ιω. 15, 5), ωστόσο εδώ, ο Κύριος γίνεται ο ίδιος το σταφύλι από το οποίο παράγεται ο οίνος, και πίνοντας τον οι πιστοί αποκτούμε αιώνια ζωή. Η Παναγία ως το φυτό, ο Κύριος ως ο ζωογόνος καρπός. Ο οίνος είναι ποτό που ευφραίνει και τέρπει το σώμα και το πνεύμα, αλλά στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας μετουσιώνεται στο αίμα του Χριστού και αναζωογονεί την ψυχή. Το κρασί του Χριστού οδηγεί στη μέθεξη με την αιώνια ευφροσύνη και σ' αυτό συμπυκνώνεται η λυτρωτική οικονομία του τριαδικού Θεού.   

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΩΝ ΘΟΡΥΒΩΝ»

Τι είναι τελικά ο θόρυβος; Ένας στιγμιαίος ήχος με... μεγάλη διάρκεια ενίοτε; Μας ξαφνιάζει και μας φοβίζει έστω για λίγο. Όταν προέρχεται απ' έξω, κάπως πάει κι έρχεται. Όταν προέρχεται έσωθεν όμως; Τότε πολλά μπορούν να συμβούν... Το παρακάτω ποίημα  της Nτίνα Γεωργαντοπούλου, το αλίευσα από την ενδιαφέρουσα καινούργια της ποιητική συλλογή «Αθόρυβοι Κύκλοι» (Εκδόσεις Bακχικόν, 2024) που εκδόθηκε πολύ πρόσφατα. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ ΣΥΓΥΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ»

Πλάκα πλάκα, μαζί με τον Απρίλη μπήκε φέτος και η άνοιξη. Όχι ότι ο Μάρτης είχε τίποτα κρύα όπως άλλες χρονιές δηλαδή. Μαζί με την αλλαγή του καιρού λοιπόν, τι πρέπει να κάνουμε στο σπίτι; Το πολυπόθητο και χιλιοαγαπημένο συγύρισμα! Άλλη όρεξη δεν είχαμε, αλλά... πρέπει να γίνει και αυτό! Από την Βεντέτα Νο 206 (17/4/1969) οι παρακάτω συμβουλές για το ανοιξιάτικο συγύρισμα, μέχρι να έρθει το αντίστοιχο για το καλοκαίρι!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (07/4/2024) ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. (Εβρ. 4, 14)

Έχοντας λοιπόν, έναν μεγάλο αρχιερέα, που έχει περάσει μέσα από τους ουρανούς, τον Iησού, τον Yιό τού Θεού, ας διατηρούμε την πίστη που ομολογούμε.

Γιατί πρέπει να κρατήσουμε γερά την πίστη μας; Σε τι στηρίζεται; Στον αρχιερέα της, τον οποίο  ονομάζει  μέγα ο απ. Παύλος. Όχι γιατί προεξάρχει άλλων αρχιερέων, αλλά διότι ο ίδιος θυσίασε τον εαυτό του για τις δικές μας αμαρτίες. Είναι μέγας διότι ο ίδιος είναι η πηγή της ιδιότητας του αρχιερέα, της αρχιεροσύνης. Ποιός είναι λοιπόν ο μέγας αρχιερέας; Είναι ο Ιησούς, όπως ονομάστηκε την περίοδο που ενανθρωπίστηκε και ήρθε ανάμεσά μας για να μας μεταφέρει το φως της αλήθειας διώχνοντας το σκοτάδι της αμαρτίας. Ο οποίος εκτός από άνθρωπος είναι συνάμα και Υιός του Θεού, δηλαδή Θεός. Ο Παύλος μας τονίζει με την αναφορά του στον Ιησού ως Υιός του Θεού, ότι στο πρόσωπο του Κυρίου ενώθηκε η δική μας φύση (η ανθρώπινη) με τη θεία. Ο μέγας αρχιερεύς λοιπόν, πέρασε μέσα από τους ουρανούς (οι πολλοί ουρανοί είναι ένα σχήμα που δέχεται η Ιουδαϊκή θεολογία), και βρίσκεται στο θρόνο του Πατρός Του συνεχίζοντας το αρχιερατικό του έργο. Εδώ θυσιάστηκε υπέρ ημών, εκεί μεσιτεύει στον Πατέρα για εμάς (Δεν μεσιτεύει όπως οι άγιοι που παρακαλούν για εμάς, αλλά μεταφέρει ως αρχιερέας την προσφορά μας προς τον τριαδικό Θεό: την αληθινή μετάνοια που δείχνουμε).  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Γ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' τον ειρμό της ζ' ωδής:

Οὐκ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει οἱ θεόφρονες, παρὰ τὸν Κτίσαντα, ἀλλὰ πυρὸς ἀπειλήν; ἀνδρείως πατήσαντες, χαίροντες ἔψαλλον. Ὑπερύμνητε, ὁ τῶν Πατέρων Κύριος, καὶ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Οι θεόφρονες (οι 3 παίδες) δεν θέλησαν να λατρέψουν τα κτίσματα αντί του κτίστη (Θεού). Αλλά αψηφίσαντες με ανδρεία την απειλή του τυράννου έψαλλαν με χαρά, Υπερύμνητε Πατέρα, Κύριε και Θεέ, είσαι ευλογημένος.

Ο ιερός υμνογράφος μας παραπέμπει στο θαύμα των τριών παίδων εν καμίνῳ (Δαν. κεφ. 3). Οι τρεις ισραηλίτες νέοι, (Ανανίας, Αζαρίας, Μισαήλ) λόγῳ της πίστης τους στο Θεό, αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τη χρυσή εικόνα του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα και γι' αυτό ο βασιλιάς τους έριξε σε ένα πυρακτωμένο καμίνι γεμάτο φλόγες να καούν. Όμως ένας άγγελος, απεσταλμένος από το Θεό, κατέβηκε και μετέτρεπε τις φλόγες σε δροσερή αύρα με συνέπεια οι νέοι να μην καίγονται. Οι νέοι ζώντας αυτό το θαύμα, γεμάτοι χαρά, έψαλλαν δοξολογώντας το Θεό και ο Ναβουχοδονόσορ αναγκάστηκε να παραδεχτεί την ανωτερότητα του Θεού του Ισραήλ.

Το θαύμα της πυρακτομένης καμίνου, προτυπώνει την άφθαρτη γέννηση του Υιού Λόγου. Όπως η φωτιά δεν κατέστρεψε τους τρεις πιστούς νέους, έτσι και η γέννα δεν κατέστρεψε την παρθενία της Παναγίας. Όλη αυτή η ενέργεια και η δύναμη που διαπέρασε την Θεοτόκο δεν της προξένησε καμία αλλοίωση.      

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...